Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Sd.Kfz. 9 (nim. Sonderkraftfahrzeug 9) był niemieckim transporterem półgąsienicowym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1939-1945, kończąc się wytworzeniem ok. 2.500 egzemplarzy tego pojazdu. Napęd zapewnił pojedynczy silnik Maybach HL 108TUKRM o mocy 270 KM. Sd.Kfz. 7 standardowo nie posiadał uzbrojenia stałego.

Wóz Sd.Kfz. 9 został pierwotnie zaprojektowany w zakładach FAMO jako specjalistyczny ciągnik artyleryjski dla pułków artylerii ciężkiej i najcięższej. Już wczesne partie produkcyjne wozu cechowały się co prawda sporą masą (blisko 20 ton!), ale były wysoce manewrowe, miały bardzo dobrą mobilność w terenie i spory uciąg. Okazały się także niezawodne mechaniczne i mało awaryjne. W praktyce Sd.Kfz. 9 w okresie II wojny światowej służył przede wszystkim jako pojazd holowniczy i ratunkowy w polowych jednostkach remontowych. Miał za zadanie ściąganie z pola walki własnych uszkodzonych lub unieruchomionych czołgów czy dział samobieżnych. Powstały dwie wersje wozu: Sd.Kfz. 9/1 z dźwigiem o udźwigu 6 ton oraz Sd.Kfz. 9/2 z dźwigiem o udźwigu 10 ton. Niewielkie ilości Sd.Kfz. 9 służyły – poza armią niemiecką – w siłach zbrojnych Rumunii