Jagdtiger Sd.Kfz. 186 Porsche Production type (Blitz) - Takom 8003 skala 1/35

Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb

Oparty na niezwykle udanym Tygrysie Królewskim, ważący 72 tony niemiecki Sd.Kfz.186 Panzerjäger Tiger Ausf.B, zwany też Jagdtiger, był najdoskonalszym niemieckim niszczycielem czołgów z czasów II wojny światowej.

Wyprodukowano dwa prototypy, jeden firmy Henschel i jeden firmy Porsche, różniące się głównie systemem zawieszenia kół jezdnych, przy czym system zawieszenia Henschel został ostatecznie wybrany do produkcji seryjnej. Początkowo złożono zamówienie na 150 pojazdów, a produkcja rozpoczęła się w Nibelungenwerk w St. Valentine (Steyr-Daimler-Puch) w lipcu 1944 r. Produkcja przebiegała powoli ze względu na ciężar poszczególnych elementów pojazdu, a także ze względu na fakt, że fabryka była celem strategicznych bombardowań alianckich. Ostatecznie przed końcem wojny wyprodukowano tylko około 80 egzemplarzy.

Jagdtiger był uzbrojony w najpotężniejsze działo przeciwpancerne w niemieckim arsenale podczas II wojny światowej, Krupp 12,8 cm PaK 44 L/55, zdolne do pokonania i pokonania każdego czołgu alianckiego, z którym mógłby się zmierzyć. Dodatkowe uzbrojenie składało się z pojedynczego MG 34 Rheinmetall kal. 7,92 mm wyposażonego w kulowe mocowanie w przedniej lewej stronie kadłuba oraz możliwości zamontowania innej takiej broni na zewnątrz na pokładzie silnika w celu obrony powietrznej. Główne mocowanie działa oferowało bardzo ograniczony obrót 10°, więc jeśli cele znajdowały się poza polem ostrzału, cały czołg musiał zostać obrócony i ponownie wycelowany, co powodowało znaczne obciążenie silnika i często powodowało rozkalibrowanie działa.

Największą słabością pojazdu był jego silnik, 690-konny silnik benzynowy V–12 Maybach HL 230 P 30. Pod ciężarem i wysokim zużyciem paliwa zasięg operacyjny wynosił tylko około 120 km (75 mil) na drodze i 80 km (50 mil) w terenie. Ogromny pancerz miał 250 mm grubości z przodu, podczas gdy płyta glacis zachowała tę samą grubość 150 mm co King Tiger. Ciężki pancerz znacznie zwiększał wagę pojazdu, a silnik okazał się znacznie za słaby, co skutkowało słabym stosunkiem mocy do masy. Spowodowało to obciążenie podzespołów i niską prędkość oraz słabą zdolność do jazdy w terenie, a także zawodność i nieefektywność. Problemy te były tak poważne, że większość pojazdów została utracona z powodu tych problemów, a nie z powodu ostrzału wroga.

Służąc na froncie wschodnim i zachodnim, tylko dwa bataliony ciężkich czołgów myśliwskich otrzymały pojazd. Były to 512. Batalion Ciężkich Pancernych i 653. Batalion Ciężkich Pancernych. Około 20% Jagdtigerów dostarczonych tym jednostkom zostało utraconych z powodu niedoborów paliwa i mechanicznej zawodności pojazdu.