Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

Gąsienicowy transporter opancerzony BTR-50 został opracowany na przełomie lat 40. i 50. XX wieku, a wszedł do służby w Armii Radzieckiej w 1954 roku. Produkcja seryjna pojazdu miała miejsce w latach 1954-1970. Pojazd był napędzany pojedynczym silnikiem wysokoprężnym o mocy 240 KM oraz zabierał aż do 20 żołnierzy desantu!  Załogę stanowiły dwie osoby: dowódca oraz mechanik-kierowca. Główne uzbrojenie wersji podstawowej stanowił pojedynczy karabin maszynowy SGMB kaliber 7,62 mm. Transporter BTR-50 powstał w oparciu o czołg pływający PT-76, wykorzystując bardzo wiele jego podzespołów. Wyraźnie jednak różnił się od niego brakiem wieży w centralnej części wozu, podwyższeniem przedniej części kadłuba oraz otwartym przedziałem transportowym w tylnej części wozu. W latach 60. XX wieku BTR-50 był jednym z podstawowych transportów opancerzonych radzieckich brygad zmechanizowanych. W toku produkcji seryjnej powstało kilka odmian BTR-50, różniących się przede wszystkim uzbrojeniem głównym, ale także zastosowaniem przedziału desantu opancerzonego także od góry (wersje: BTR-50 PK) oraz systematycznym redukowaniem ilości żołnierzy desantu – do 8 żołnierzy w BTR-50 PUM-1 wprowadzonym w 1972 roku. BTR-50 był eksportowany do wielu państw Układu Warszawskiego, w tym Polski, gdzie poddano go gruntownej modernizacji i zmieniono nazwę na OT-62 TOPAS.