PRZEDSPRZEDAŻ!!

Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

Szybko zdeklasowany jako myśliwiec dzienny podczas Bitwy o Anglię, Boulton Paul Defiant miał za zadanie chronić Wielką Brytanię przed nocnymi nalotami bombowymi Luftwaffe. Załogi Defiant, nie przeszkolone do walki w nocy, musiałyby opracować techniki przechwytywania podczas walki, ale uznały, że samoloty są o wiele bardziej przystosowane do nocnego środowiska walki.

Po pierwszych sukcesach w walce z pilotami Luftwaffe, którzy nie znali brytyjskiego myśliwca wieżowego, załogi Defiant wkrótce odkryły ograniczenia swoich samolotów. Znaczna dodatkowa waga wieży działa w połączeniu ze stosunkowo słabym łukiem ognia defensywnego sprawiły, że niemieccy Messerschmitty szybko nauczyli się atakować te niezwykłe samoloty. Gdy straty bojowe zaczęły narastać, Defianty RAF zostały zdegradowane do nocnych obowiązków bojowych, gdzie samoloty byłyby znacznie mniej podatne na ataki i mogły lepiej wykorzystywać swoją ofensywną siłę ognia.

Gdy szalał nocny Blitz przeciwko Londynowi, załogi Defiant musiały opracować własne techniki przechwytywania, ponieważ wiele z nich nie było przeszkolonych w tego typu walkach. Szybko się nauczyli i wkrótce zaczęli odnosić zwycięstwa nad najeźdźcami Luftwaffe, pomagając stworzyć spójny system obrony nocnej i odbudować reputację Defiant. Ci wszyscy czarni nocni myśliwi stali się jednymi z najbardziej charakterystycznych samolotów RAF II wojny światowej.

Boulton Paul Defiant to myśliwiec nocny zbudowany w 1937r. W połowie lat trzydziestych dowództwo RAF zamówił dwumiejscowy samolot myśliwski bez uzbrojenia stałego, ale z silnym uzbrojeniem w postaci sprzężonych karabinów maszynowych w wieży obrotowej obracanej o 360st. Tak uzbrojony samolot, według koncepcji ekspertów RAF nadawałby się do atakowania samolotów bombowych przeciwnika od spodu, czyli w miejsce najsłabiej bronione. Jesienią 1941r. pojawiła się wersja samolotu oznaczona jako Defiant Mk IA, która została wyposażona w radar AI Mk 4 i była używana jako myśliwiec nocny. Od lutego 1941 roku zaczęto również nową wersję samolotu oznaczoną jako Defiant Mk II, która różniła się od poprzednie wersji mocniejszym silnikiem i zastosowaniem nowocześniejszego radaru AI Mk 6. Największy sukces odnieśli lotnicy angielscy latający na samolotach Defiant Mk I podczas osłony ewakuacji wojsk alianckich z Dunkierki, kiedy to zestrzelili 65 niemieckich samolotów bombowych. W czerwcu i lipcu 1940r. samoloty Defiant znajdowały się na wyposażeniu 141 i 264 dywizjonu myśliwskiego RAF. Wzięły one udział w bitwie o Anglie, ale na skutek dużych strat zostały wycofane z walki, niemieccy piloci bowiem zorientowali się, że należy je atakować z przodu. Od 1942r. zaczęto używać samolotów Defiant do holowania celów lotniczych, początkowo przystosowując do tego samoloty w wersji Mk I, a następnie zaczęto produkować specjalnie przystosowane wersje oznaczone jako Defiant Mk III i Mk IIIs. Produkcję samolotów tego typu zakończono w lutym 1943r. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 489 km/h, prędkość wznoszenia: 9 m/s, pułap maksymalny 9250 m, zasięg maksymalny: 749 km, uzbrojenie: stałe- 4 karabiny maszynowe 7,7mm umieszczone w wieżyczce.