Fokker D.XXIII był holenderskim, prototypowym samolotem myśliwskim w układzie dolnopłata, o konstrukcji mieszanej z okresu II wojny światowej. Napęd zapewniały dwa silniki Walter Sagitta I-SR o mocy 580 KM każdy. Oblot prototypu miał miejsce w maju 1939 roku. Maszyna jednak nigdy nie weszła do produkcji seryjnej. Uzbrojenie pokładowe składało się z czterech karabinów maszynowych: dwóch o kalibrze 7,92 mm oraz dwóch o kalibrze 13,2 mm.

Początkowo D.XXIII powstawał jako prywatna inicjatywa wytwórni lotniczej Fokker. Nowy samolot był wysoce awangardową konstrukcją, posiadał bowiem dwa silniki napędzające po jednym śmigle pchającym i ciągnącym, jak również cechował się usterzeniem poziomym osadzonym na dwóch belkach. Planowano również zastosować katapultę dla pilota, jednak plany te się nie zmaterializowały. W związku z nietypowym i rzadko stosowanym układem myśliwca nowa maszyna wymagała dopracowania – przede wszystkim wymiany silników na znacznie mocniejsze oraz poprawy układu ich chłodzenia. Jednak prace rozwojowe nad D.XXIII przerwała inwazja niemiecka na Holandię w maju 1940 roku, a jedyny egzemplarz został zniszczony na ziemi w toku walk.