Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

S-125 Newa (oznaczenie NATO: SA-3 Goa) był radzieckim, pociskiem rakietowym klasy ziemia-powietrze przeznaczonym do niszczenia celów na niskich i średnich pułapach z okresu Zimnej Wojny. SA-3 był dwustopniowym pociskiem rakietowym na paliwo stałe o zasięgu -   pocisk V-600 - do 15 kilometrów oraz będącym w stanie przenieść głowicę o masie 60 kilogramów.

System S-125 Newa powstał w celu uzupełnienia radzieckich systemów S-25 oraz S-75, stanowiąc „dolne piętro” tworzonej przez te trzy systemy wielowarstwowej obrony przeciwlotniczej. Był dedykowany do niszczenia przede wszystkim nisko lecących samolotów oraz śmigłowców. Tym samym rakiety tego systemu cechowały się mniejszymi rozmiarami, ale też mniejszą prędkością i pułapem, niż te wykorzystywane w S-25 oraz S-75. Prawdopodobnie szersze wprowadzenie do linii systemu S-125 miało miejsce w ZSRR w okresie 1961-1964. Na początku lat 70. XX wieku wprowadzono ulepszoną wersję systemu S-125M, który był w stanie zwalczać cele na dystansie do 22 km oraz przenosił głowicę bojową o masie do 70 kilogramów. System S-125 został wyeksportowany do wielu krajów, m.in.: Algierii, Angoli, Czechosłowacji, Egiptu, Polski, Rumunii czy Wietnamu. Systemy tego typu wzięły też udział w wielu konfliktach zbrojnych, na przykład: wojnie Yom-Kippur (1973 r.) czy wojnie iracko-irańskiej (1980-1988).