Model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Pod koniec lat czterdziestych XX wieku National Navy rozważała wyposażenie się w fregaty mniej lub bardziej wywodzące się z niszczycieli eskortowych typu US-DE "Canon", z których czternaście znajdowało się na wyposażeniu francuskiej marynarki wojennej. Wstępna propozycja pokazywała jednostkę wyposażoną w kadłub z płaskim pokładem, jak w typach US-DE, ale z pewnymi elementami inspirowanymi brytyjskim typem "River", z których sześć było również używanych przez naszą narodową marynarkę wojenną. Pierwotna propozycja z 1948 r. przewidywała uzbrojenie składające się z armaty kalibru 105 mm z tyłu, dwóch poczwórnych stanowisk kalibru 40 mm, które szybko zastąpiono dwoma podwójnymi stanowiskami działek Bofora kalibru 57 mm, czterech działek Oerlikon kalibru 20 mm, jednego lub dwóch granatów wakerowych z wyciętymi przednimi nadbudówkami umożliwiającymi późniejsze zainstalowanie potrójnych stanowisk wyrzutni torpedowych. Ostatecznie przyjęto konfigurację dla trzech podwójnych stanowisk 57 mm/60 zdalnie sterowanego modelu ACAD 1951 pod wieżami, dwóch Oerlikon 20 mm, czterech potrójnych wyrzutni torped 550 mm i sześciokrotnej wyrzutni rakiet Bofors Mle 54 375 mm. W 1949 roku zamówiono dwie jednostki, C 1 i C 2, a wkrótce potem C 3 i C4