Nowy model do samodzielnego posklejania.

Na początku lat 80. Renault Assistance Course był „mobilnym warsztatem” dla zespołów wyścigowych i rajdowych. Furgonetki były używane do transportu samochodów na przyczepach na miejsca wyścigów. Po dotarciu na miejsce rozstawiano mały obóz samochodowy i nakładano ostatnie szlify na samochody wyścigowe. Ponieważ furgonetki były dobrze wyposażone w części zamienne, akcesoria, narzędzia i inne przedmioty, wszelkie uszkodzenia powstałe podczas wyścigu lub rajdu mogły być szybko naprawione przez mechaników na torze. Zespół serwisowy wyścigów dbał o to, aby samochód wrócił na tor w możliwie najkrótszym czasie. Nie tylko skutecznie pokonywano wyzwania związane z codzienną pracą na torze i poza nim, ale te mobilne stacje serwisowe czasami służyły jako tymczasowe zakwaterowanie dla członków zespołu. Jednym z tych furgonetek był Renault Estafette, oparty na przednim napędzie Citroëna, który zapewniał dużą, płaską powierzchnię ładunkową, cztery niezależne zawieszenia, przesuwane drzwi boczne i trzyskrzydłowe tylne drzwi. Początkowo był produkowany jako furgon o ładowności 800 kg, a od 1965 r. o ładowności 1000 kg, z płaskim lub wysokim dachem i krótkim lub długim rozstawem osi. Pierwsze modele wykorzystywały silnik Dauphine o pojemności 845 cm3 i mocy 32 KM, który w 1962 r. został zastąpiony silnikiem Renault 8 o pojemności 1108 cm3 i mocy 45 KM „Sierra Cléon fonte”, a w 1968 r. silnikiem Renault 12 o pojemności 1289 cm3. Do 1980 r. wyprodukowano ponad 500 000 egzemplarzy, co uczyniło Estafette symbolem swoich czasów.