Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

 Fairey „Firefly” to samolot pokładowy opracowany przez Wielką Brytanię podczas II wojny światowej i może być używany jako myśliwiec pokładowy i samolot do zwalczania okrętów podwodnych. Przewyższał swojego poprzednika, Jaskółkę, pod względem wydajności i siły ognia, ale zanim wszedł do służby, wojna prawie się skończyła. Ten dwumiejscowy samolot rozpoznania bojowego na lotniskowcu ma specjalną konstrukcję, w której pilot i nawigator/operator broni znajdują się w oddzielnych kokpitach. Konstrukcja zapewnia solidny płatowiec, duży zasięg i łatwość lądowania na lotniskowcu, chociaż moc jednego silnika do napędzania cięższego płatowca może ograniczać osiągi.

Fairey Firefly to brytyjski, pokładowy, samolot myśliwski i rozpoznawczy o konstrukcji w pełni metalowej i chowanym podwoziu z okresu II wojny światowej. Zakłady Fairey zaprojektowały wolnonośny dolnopłat zbliżony kształtem do samolotu Fulmar, ale o nieco mniejszych wymiarach i większej masie. Projekt zyskał uznanie admiralicji i złożono zamówienie na 200 samolotów seryjnych, nie czekając na budowę i oblot prototypu. Przyspieszyło to znacznie prace, pierwsze rysunki ukończono w listopadzie 1940,a w grudniu 1941 główny pilot doświadczalny zakładów, Chris Staniland oblatał pierwszy samolot, zmontowany jeszcze w warsztacie doświadczalnym. Pierwszy samolot seryjny oblatano w styczniu 1943, a dostawy rozpoczęto w marcu tegoż roku. Samoloty przydzielono do dywizjonu 1770 operującego z pokładu lotniskowca HMS "Indefatigable". Użyto ich do ataków na pancernik Tirpitz w kwietniu 1944. Większą rolę samoloty odegrały na Pacyfiku, gdzie odznaczyły się przeprowadzoną wraz z Avengerami akcją na rafinerię Pangkalan Brandan na Sumatrze. Ogółem zbudowano 459 samolotów w wersji FMk.I i 236 w wersji FRMk.I (ang. Fighter Reconnaissance) z radarem ASH na wysięgniku pod silnikiem. Ponadto powstało 140 samolotów w wersji nocnej myśliwskiej NFMk.I z radarem AI Mk.X. Fairey Firefly okazał się bardzo dobrym i niezawodnym samolotem. Jego sukcesy wojenne były jednak tylko wstępem do długiej kariery powojennej, która trwała aż do 1958 roku. Dane techniczne (wersja Mk.I): Prędkość maksymalna: 509 km/h, prędkość wznoszenia: 8,8 m/s, pułap maksymalny 8530m, zasięg maksymalny: 2090 km, uzbrojenie: stałe-cztery działka Hispano HS.404 kal.20mm, podwieszane-do 908kg bomb