Pod koniec 1933 roku włoska firma lotnicza Savoia-Machetti zaczęła projektować trzysilnikowy 8-miejscowy samolot pasażerski. W październiku 1934 roku w Novara we Włoszech testowano prototyp SM79 (I-MAGO) Chociaż samolot został zaprojektowany z myślą o samolotach cywilnych, faktycznie rozważano możliwość zostania bombowcem z niewielką modyfikacją. Gdy samolot zakończył oblot próbny, właśnie wtedy Włochy przygotowywały się do rozpoczęcia wojny przeciwko Etiopii.Potencjalną wartość wojskową samolotu odkryło również włoskie wojsko i natychmiast poproszono firmę lotniczą Savoia-Machetti o usprawnienie produkcji cywilnego samolotu . W październiku 1936 roku wojskowy SM79 zaczęto dostarczać włoskim siłom powietrznym, oficjalnie nazwany SM79-I (Krogulc). Samolot w zasadzie utrzymywał tę samą prędkość i zasięg co typ cywilny, a w 1936 roku można go było uznać za zaawansowany bombowiec. Pod koniec 1936 roku Włochy nie mogły się doczekać wysłania SM79-I do pułku lotnictwa pomocy zagranicznej wysłanego przez Włochy do hiszpańskich rebeliantów do udziału w bitwie. W marcu 1938 brał również udział we wsparciu niemieckich i włoskich sił bombowych w ataku rebeliantów na Barcelonę. W tym samym czasie osiągi samolotu wzbudziły również zainteresowanie niektórych krajów świata, Jugosławii, Brazylii, Iraku, Rumunii, zaczęto importować samoloty. SM79 z rumuńskich sił powietrznych brał udział w wojnie przeciwko Związkowi Radzieckiemu w latach 1941-1944. Pod koniec 1937 r. włoskie siły powietrzne zwróciły się do Savoia-Machetti Aircraft Company z prośbą o ulepszenie SM79-I, tak aby oprócz poziomego bombardowania samolot mógł przeprowadzać ataki torpedowe na statki na morzu. Usprawnienie polega głównie na zmianie silnika o większej mocy na zwiększenie prędkości i zamontowaniu zawieszenia torpedowego.Ulepszony samolot nosi nazwę SM79-II. Dostawa SM79-II rozpoczęła się w październiku 1939 roku. 10 czerwca 1940 roku Włochy wypowiedziały wojnę Wielkiej Brytanii i Francji.W tym czasie większość bombowców włoskich Sił Powietrznych stanowiły SM79-II. Począwszy od 1940 roku włoskie siły powietrzne stopniowo zmieniły eskadrę bombowców SM79 w eskadrę bombowców torpedowych stacjonujących na lądzie. Pod koniec 1941 roku stał się głównym typem włoskiego bombowca torpedowego. 3 września 1943 r. Włochy poddały się aliantom. Pozostałości SM79 została przetransportowana na kontrolowane przez aliantów południe do użytku przez nowe alianckie włoskie siły powietrzne, które przed końcem wojny zostały zmienione na samoloty łącznikowe i transportowe. Inna część została przetransportowana na kontrolowaną przez Niemców północ do użytku włoskich faszystowskich sił powietrznych „Republiki Salo”. 25 kwietnia 1945 roku ostatnia eskadra SM79 została rozwiązana. Po wojnie ocalały SM79 był używany do użytku cywilnego do wczesnych lat pięćdziesiątych.