Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

W latach pięćdziesiątych samoloty AF-2 Guardian do zwalczania okrętów podwodnych operowały z lotniskowców Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w tak zwanych parach Hunter-Killer, które składały się z jednej maszyny w wersji AF-2W pełniącej rolę Huntera za pomocą obszernego, montowanego na brzuchu AP-20 radar poszukiwawczy i wczesnego ostrzegania do lokalizowania okrętów podwodnych wroga, podczas gdy drugim członkiem zespołu był AF-2S, który był Zabójcą, przenoszącym różnorodne ofensywne uzbrojenie przeciw okrętom podwodnym, takie jak torpedy, bomby głębinowe lub rakiety w komorze bombowej lub pod jej skrzydłami. Rozwój Guardiana rozpoczął się podczas drugiej wojny światowej, chociaż marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych pierwotnie prosiła o bombowiec torpedowy. W Grumman projekt ten był znany pod oznaczeniem G-70, podczas gdy Marynarka Wojenna rozpoznała go jako XTB3F. Ten nowy typ miał być napędzany silnikiem gwiazdowym P&W R-2800 napędzającym czterołopatowe śmigło w dziobie oraz silnikiem odrzutowym Westinghouse 19XB zamontowanym w części ogonowej. Odrzutowiec Westinghouse został później usunięty ze specyfikacji, jeszcze przed dziewiczym lotem prototypu, który miał miejsce 19 grudnia 1945 roku. Do tego czasu rola bombowca torpedowego była już przestarzała i Marynarka Wojenna poprosiła o przebudowę typu na dwa powyższe. wspomniane wersje. Prototyp AF-2 (będący wersją Huntera wyposażoną w radar) po raz pierwszy oblatał w listopadzie 1948 r., A AF-2S wykonał swój pierwszy lot w styczniu następnego roku. Rok później typ wszedł do służby w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych, a później dołączyła do niego trzecia wersja, AF-3S, która była w zasadzie AF-2S z zamontowanym wykrywaczem anomalii magnetycznych. AF-3 były obsługiwane zarówno z baz lądowych, jak i lotniskowców. Podczas wojny w Korei typ ten był używany do obrony okrętów US Navy w strefie walk. Guardian został wycofany ze służby na linii frontu w 1955 roku i pozostał tylko w jednostkach Rezerwy Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych do 1957 roku. Ten typ stał się pierwszym samolotem pokładowym Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, zbudowanym specjalnie do zwalczania okrętów podwodnych. Jest również rekordzistą jako największy jednosilnikowy samolot z silnikiem tłokowym, jaki kiedykolwiek wystartował z lotniskowców US Navy.