Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb ani kleju.

Myśliwiec podobny do D.XIII i rzeczywiście zainspirowany nim, został zbudowany w Rosji i ukończony pod koniec 1940 roku. Aleksandr Moskalev zaczął opracowywać samoloty w oparciu o MV-6, rosyjską wersję sześciocylindrowego rzędowego silnika Renault silnik, około 1936 r. Najwyraźniej nie był to przypadkowy wybór, ale raczej fakt, że odmówiono mu mocniejszych silników, ale SAM-13 zrobił wszystko, co w jego mocy. Miał krótki kadłub o płaskich bokach, silniki MV-6 z przodu i z tyłu oraz podwójny belkę ogonową z eliptycznym, poziomym ogonem z, co bardzo nietypowe, pojedynczą płetwą ogonową pośrodku. Ostro zwężające się skrzydło było niewielkie i miało powierzchnię zaledwie 9 metrów kwadratowych. Kompaktowość była absolutnie konieczna, ponieważ MV-6 rozwijał tylko 270 KM. Całkowicie drewniany (z wyjątkiem łożysk silnika) SAM-13 był bardzo lekki, ważył 754 kg bez ładunku.
Podczas lotów testowych SAM-13 wykazał prędkość maksymalną 560 km/h na wysokości 4000 m, co było niemałym osiągnięciem i tylko nieznacznie wolniejszym od prototypu Jak-1. Prace rozwojowe zarzucono po inwazji Niemiec latem 1941 roku, a prototyp uległ zniszczeniu przed ewakuacją biura projektowego na wschód. Otwartym pytaniem pozostaje, czy SAM-13 byłby w stanie osiągnąć zakładaną w projekcie prędkość 680 km/h na wysokości 4000 m. Był lekko uzbrojony i napędzany silnikami, które nie były znane ze swojej niezawodności. Dla ZSRR bardziej przemysłowy sens miało opracowanie nowych myśliwców Jakowlew i Ławoczkin, które również były małe i w większości miały drewnianą konstrukcję, ale napędzane skuteczniejszym silnikiem M-105, który miał znacznie większy potencjał rozwojowy.