Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb ani kleju.

Jakowlew Jak-11 (nazwa raportowa NATO: „Łoś”, ros. Як-11) był samolotem szkolno-szkoleniowym używanym przez radzieckie siły powietrzne i inne siły powietrzne pozostające pod wpływem ZSRR od 1947 do 1962 roku.
Biuro projektowe Jakowlewa rozpoczęło prace nad zaawansowanym samolotem szkolno-treningowym opartym na odnoszącym sukcesy myśliwcu Jak-3 w połowie 1944 roku, choć ze względu na trwającą II wojnę światową projekt ten miał niski priorytet.[1] Pierwszy prototyp nowego trenera, oznaczony jako Jak-UTI lub Jak-3UTI, oblatano pod koniec 1945 roku. Był on oparty na promieniowym Jak-3U, ale z nowym siedmiocylindrowym promieniowym silnikiem Shvetsov ASh-21 zastępującym ASh-82 z Jak-3U. Używał tych samych, całkowicie metalowych skrzydeł, co Jak-3U, z kadłubem o konstrukcji mieszanej z metalu i drewna. Pilot i obserwator siedzieli w tandemie pod długim baldachimem z oddzielnymi przesuwanymi kapturami. Uzbrojenie samolotu stanowił pojedynczy zsynchronizowany karabin maszynowy UBS kal. 12,7 mm i stojaki na skrzydłach dla dwóch bomb o masie 100 kg (220 funtów).
Ulepszony prototyp oblatano w 1946 roku, ze zmienionymi kokpitami i zmodyfikowaną instalacją silnika z silnikiem zamontowanym na amortyzujących mocowaniach. Samolot ten pomyślnie przeszedł testy państwowe w październiku 1946 r., a produkcję rozpoczęto w fabrykach w Saratowie i Leningradzie w 1947 r. Produkcyjne Jak-11 były cięższe od prototypów, a późniejsze partie były wyposażone w niechowane koła tylne i ulepszone śmigła. Zamiast UBS czasami montowano karabin maszynowy ShKAS kal. 7,62 mm, a niektóre były wyposażone w peryskopy wsteczne nad przednią szybą. Ogółem produkcja radziecka wyniosła 3859 samolotów w latach 1947–1955, a kolejnych 707 na licencji zbudowano w Czechosłowacji jako C-11.
Jak-11 ustanowił pięć rekordów światowej klasy.