PROMOCYJNA CENA!!
Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Gdy świat z podziwem obserwował, jak pierwszy samolot odrzutowy pojawił się na niebie nad Europą pod koniec II wojny światowej, zdolny do osiągania prędkości ponad 100 mil na godzinę szybciej niż najnowsze myśliwce z silnikiem tłokowym, warto zauważyć, że prace rozwojowe nad napędem odrzutowym faktycznie rozpoczął się w latach 30. XX wieku, gdy inżynierowie z Wielkiej Brytanii i Niemiec szukali nowej generacji mocy silnika. Rzeczywiście, pierwszy lot samolotu z napędem turboodrzutowym faktycznie miał miejsce zaledwie kilka dni przed wybuchem II wojny światowej, jednak konflikt wymagałby wyprodukowania tysięcy samolotów napędzanych istniejącą technologią tłokową, więc rozwój silników odrzutowych okazał się stosunkowo powolny . W Brytanii,

Prowadzony pod najściślejszymi zabezpieczeniami firma Gloster Aircraft Company przygotowała swój nowy dwusilnikowy myśliwiec do testów w locie, ale w dni lotów testowych cały nieistotny personel był zwalniany z lotniska, a lokalna policja zamykała otaczające drogi, aby powstrzymać wścibskie spojrzenia odkrywając ten pilnie strzeżony sekret lotnictwa. Gdyby ktoś rzucił okiem na ten dziwny nowy samolot w powietrzu, bez wątpienia zastanawiałby się, gdzie są śmigła i dlaczego brzmi to tak dziwnie? Latem 1944 r. tajemnica wyszła na jaw i gdy 616 dywizjon przygotowywał się do zabrania Gloster Meteor F.1 na wojnę ze swojej bazy w RAF Manston, Królewskie Siły Powietrzne miały swój pierwszy myśliwiec odrzutowy i nową erę dla brytyjskiego lotnictwa zaczął.

Pierwszy brytyjski myśliwiec odrzutowy był nadal dość prymitywną konstrukcją, a powodem, dla którego stał się samolotem dwusilnikowym, był fakt, że te wczesne odrzutowce nie były zbyt mocne i raczej wolno odpowiadały na żądania pilota dotyczące zasilania, więc zastosowano dwa silniki wydawały się praktyczne. Widok z kokpitu był jednak wspaniały, bez śmigła zasłaniającego widok pilotom i mnóstwo mocy dostępnej, gdy samolot osiągnął prędkość. Przechodząc niemal ciągły rozwój, wczesne znaki Meteora opierały się na pierwszym samolocie, który wszedł do służby, jednak przybycie do służby wariantu F.8 w 1950 r. spowodowało, że Meteor dojrzał do naprawdę wyjątkowego wczesnego odrzutowca, który nie tylko zobacz służbę w RAF, ale także z kilkoma innymi broniami lotniczymi na całym świecie. Nieco dłuższy niż jego poprzednicy, model F. 8 posiadało ulepszone silniki, większą pojemność paliwa i gniazdo wyrzutnika. Aby przeciwdziałać niektórym problemom związanym z niestabilnością wykrytym podczas prac rozwojowych, nowy samolot zawierał również przeprojektowaną jednostkę ogonową, co naprawdę służy do identyfikacji tego późniejszego znaku Meteoru.

Przez pięć lat po wprowadzeniu na rynek eskadry Meteora F.8, samolot ten stanowił trzon sił obronnych myśliwców RAF, odrzutowy odpowiednik Spitfire'a, który patrolował brytyjskie niebo podczas bitwy o Anglię zaledwie dziesięć lat wcześniej.