Panhard EBR-ETT to francuski, kołowy transporter opancerzony z okresu Zimnej Wojny. W sumie powstało ok. 28-30 wozów tego typu, które produkowano najpewniej w latach 1956-1957. Pojazd liczył sobie 6,15 m długości, przy szerokości rzędu 2,42 metra. Uzbrojenie było złożone z 3 karabinów maszynowych kal. 7,5 mm lub 7,62 mm. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Panhard 12H 6000 S o mocy do 200 KM, a prędkość maksymalna dochodziła do 115-120 km/h na utwardzonej drodze.

Panhard EBR-ETT (fr. Engin de Transport de Groupe) został opracowany jako jedna z wersji udanego samochodu pancernego Panhard EBR. Tworząc go dążono do stworzenia transportera opancerzonego dla plutonów piechoty zmotoryzowanej i zmechanizowanej w pododdziałach rozpoznawczych francuskich jednostek wyposażonych w wozy Panhard EBR. W stosunku do swego pierwowzoru, nowy pojazd otrzymał dalece przeprojektowany wewnętrznie kadłub, pozwalający pomieścić od 9 do 12 żołnierzy desantu oraz nową wieżyczkę z karabinem maszynowym. Jednak wojska francuskie, po serii testów z lat 1956-1957, odrzuciły ten pojazd. Wzbudził on natomiast zainteresowanie Portugalii, która nabyła 28 sztuk tego wozu.