ASM-N-2 Bat to amerykańska bomba szybująca, kierowana radarowo, z okresu II wojny światowej oraz wczesnych lat Zimnej Wojny, która weszła do służby w 1944 roku. Liczyła sobie 3,63 m długości, przy szerokości maksymalnej rzędu 3 m. Masa ładunku wybuchowego dochodziła do 730 kilogramów.

Bomba kierowana ASM-N-2 Bat została opracowana na potrzeby US Navy przez National Institute of Standards and Technology, przy współpracy z między innymi Bell Laboratories i MIT. Prace projektowe rozpoczęły się w początkach 1941 roku, a w latach 1942-1943 rozwijano przede wszystkim system naprowadzania broni na cel, odnosząc na tym polu niemałe sukcesy. Pierwsze, skutecznego użycie tej broni miało z kolei miejsce w kwietniu 1945 roku. Przyjmuje się, że ASM-N-2 Bat był pierwszym w historii, w pełni zautomatyzowanym i wysoce samodzielnym, pociskiem naprowadzanym zastosowanym bojowo. Pociski tego typu mogły być przenoszone przede wszystkim przez takie samoloty jak: Consolidated PB4Y-2 Privateer, Lockheed P-2 Neptune, ale też po pewnych modyfikacjach Vought F-4U Corsair czy Grumman TBF Avenger.