Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

Od lat 60. promy samochodowe stały się powszechne na Morzu Śródziemnym.

Na początku 1965 roku Compagnie de Navigation Mixte z Marsylii zamówiła prom samochodowy w Forges et Chantiers de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer. Avenir był ich pierwszym promem samochodowym i ostatnim

statkiem zamówionym przez firmę.

Oddany do użytku 4 listopada 1965 r. Avenir został zwodowany 21 czerwca 1966 r. i dostarczony do

„Mixte” 25 marca 1967 r. (IMO-Międzynarodowa Organizacja Morska-6614815).

Fragment oficjalnej premiery w 1967 roku: „Zaprojektowany dzisiaj dla turystyki jutra, Avenir jest

prawdziwym luksusowym promem o najwyższym poziomie komfortu. Ale jest też promem samochodowym”.

Statek był w pełni klimatyzowany i mógł pomieścić 918 pasażerów (376 w klasie pasażerskiej,

364 w fotelach i 130 pojazdów wjeżdżających na statek przez

tylną klapę o wysokości 2,60 m lub przez sześć bocznych drzwi (110 pojazdów w „garażu” i 20 pojazdów w ładowni).

Pasażerowie klasy Cabin mieli dostęp do 200 miejscowej jadalni, pokój, dwa salony, jeden z parkietem tanecznym, Lido

Bar z basenem, sklepem i telewizorem.Pasażerowie Klasy Ekonomicznej skorzystali z baru

i brasserie z ekranem telewizyjnym.

Inauguracyjna podróż Avenira na Baleary i Tunis odbyła się w dniach 14-17 kwietnia. 18 kwietnia odbyła

swój pierwszy rejs komercyjny z Marsylii do Tunisu. W dniu 1 lipca 1969 roku Avenir został przeniesiony

do Compagnie Générale TransMéditerranéenne (CGTM) w ramach połączenia Compagnie

de Navigation Mixte i usług śródziemnomorskich Compagnie Générale Transatlantique. Avenir ,

operujący między Francją, Algierią i Tunezją, po raz ostatni dotarł do Marsylii w

październiku 1975 r., gdzie został wycofany z eksploatacji i wystawiony na sprzedaż. Statek został sprzedany w styczniu 1976

roku włoskiej firmie Trans Tirreno Express, która obsługiwała go pod nazwą ESPRESSO CORINTO

pomiędzy Włochami a Grecją. Portem macierzystym w tym czasie było Cagliari.

Statek został wycofany z eksploatacji w 1981 roku z powodu trudności finansowych TTE i leżał w opuszczonym przez prawie

trzy lata, zanim został kupiony przez panamską firmę Marinvest Founds w 1984 roku. Przemianowany na SHAHRAZAD służył do transportu muzułmańskich pielgrzymów nad Morze Czerwone. W dniu 21

września 1985 roku jej kariera zakończyła się, gdy zatonęła w pobliżu Jeddah po zniszczeniu przez ogień.