Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Bristol Type 171 Sycamore był brytyjskim śmigłowcem wielozadaniowym z okresu powojennego. Oblot prototypu miał miejsce w 1947 r., a produkcja seryjna maszyny trwała w latach 1947-1959. W jej  toku powstało ok. 180 śmigłowców tego typu. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Alvis Leonides 73 o mocy 557 KM.  Długość kadłuba tej maszyny wynosiła 14,07  m, a średnica wirnika głównego – 14,81 metra. Maksymalna masa startowa oscylowała wokół 2540 kilogramów, a prędkość maksymalna nie przekraczała 205 km/h.

Śmigłowiec Type 171 Sycamore był pierwszym śmigłowcem w historii zakładów Bristol Aeroplane Company oraz pierwsza maszyną tego typu produkcji brytyjskiej, która uzyskała certyfikację do lotów cywilnych w Wielkiej Brytanii. Prace nad  tą maszyną ruszyły w 1944 r., a kierował nimi Raoul Hafner. Początkowo, maszyna była oferowana na rynku cywilnym i spotkała się z pozytywnym przyjęciem, między innymi w British Airways. Szybko jednak rozpoczęła się jej produkcja wersji militarnej, przeznaczonej dla RAF, gdzie pełniła zadania ewakuacji medycznej, transportowe oraz łącznikowe. Warto dodać, że śmigłowce Bristol Sycamore zostały użyte bojowo chociażby w walk na Malajach w latach 1948-1960. Maszyny były też eksportowane do Niemiec Zachodnich, Australii czy Belgii.

Bristol Type 171 Sycamore albo krócej – Bristol Sycamore  był wielozadaniowym śmigłowcem produkcji brytyjskiej o konstrukcji metalowej z podwoziem stałym, trójpodporowym w układzie klasycznym z wirnikiem nośnym i śmigłem ogonowym na belce. Oblot pierwszego prototypu miał miejsce w 1947 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1947-1959. Stworzono w sumie ok. 180 egzemplarzy tego śmigłowca. Maszyna, w wersji Mk.4, miała 18,62 m długości, a średnica wirnika głównego równała się ok. 14,8 metrom. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Alvis Leonidas o mocy 550 KM. Prędkość maksymalna dochodziła do 212 km/h.

Prace badawczo-rozwojowe nad pełnowartościowym śmigłowcem rozpoczęły się w firmie Bristol Aeroplane Company jeszcze w 1944 roku, a nadzorował je początkowo Raoul Hafner – jeden z najwybitniejszych brytyjskich inżynierów śmigłowcowych początkowej fazy Zimnej Wojny, nawiasem urodzony w Austrii. Prace posuwały się stosunkowo szybko i oblot prototypu maszyn Sycamore miał miejsce już w 1947 roku. Maszyna okazała się stosunkowo udana i użyteczna. Głównym użytkownikiem tych maszyn był brytyjski RAF, który wykorzystywał je jako maszyny ratownicze, poszukiwawcze oraz łącznikowe. W tej roli służyły między innymi w toku konfliktu na Malajach w latach 1948-1960. Na zdecydowanie mniejszą skalę maszyna była też używana przez australijskie i belgijskie siły powietrzne.