PROMOCJA!!

Model wysyłamy po 20 lutego!

Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Potężny samolot uderzeniowy marynarki wojennej, którego początki sięgają reakcji Wielkiej Brytanii na ogromny program ekspansji marynarki wojennej radzieckiej marynarki wojennej w latach 50. XX wieku i wprowadzenie ich krążowników klasy Swierdłow. skutecznie zneutralizować to nowe zagrożenie morskie. Ten poddźwiękowy odrzutowiec uderzeniowy, wymagany do operowania ze stosunkowo ograniczonej przestrzeni na pokładzie jednego z brytyjskich lotniskowców, był najzdolniejszym samolotem tego typu na świecie i prawdziwym triumfem brytyjskiego przemysłu lotniczego. Królewskiej Marynarki Wojennej.

Aby umożliwić jego efektywne działanie na morzu, projekt Buccaneers nie tylko umożliwiał składanie skrzydeł, ale również nos (obudowę radaru) i tylny hamulec prędkości można było odpowiednio złożyć i rozłożyć, co pozwala na bardziej efektywne przechowywanie nośnika , przy jednoczesnym zachowaniu integralności aerodynamicznej statku powietrznego. Wchodząc do służby w Royal Navy w lipcu 1962 r., nie było dwumiejscowych wersji szkolnych Buccaneera, więc chociaż pilot miałby kilka lotów jako obserwator na tylnym siedzeniu w nowym samolocie, jego pierwszy lot jako pilot byłby zatem jego solo Buccaneera. Na szczęście projektanci Blackburn uwzględnili wiele zaawansowanych technologicznie zautomatyzowanych funkcji w przestronnym kokpicie Buccaneera, z których wszystkie miały na celu zmniejszenie obciążenia pilota pracą.

Jest coś, co szczególnie fascynuje entuzjastów lotnictwa w eksploatacji samolotów na morzu i nieustraszonych lotnikach, którzy latali samolotami z falujących pokładów lotniskowców na parze, zwłaszcza gdy lotnictwo wkroczyło w erę odrzutowców. Bezlitosny charakter tych operacji podyktował, że samoloty morskie musiały być niezwykle wytrzymałe, a oprócz tego, że były zdolne do wykonania misji, do której były wymagane, cechy, które Blackburn Buccaneer posiadał w obfitości. 

Wprowadzenie wariantu S.2 samolotu pod koniec 1965 r. przyniosło znaczną poprawę możliwości Buccaneera, ale skoncentrowało się na zastosowaniu nowego zespołu napędowego, słynnego turbowentylatorowego Rolls Royce Spey. Dysponując większą siłą ciągu i zwiększonym zasięgiem, Buccaneer S.2 był jeszcze bardziej zdolnym samolotem uderzeniowym marynarki wojennej i musiał budzić strach w sercach każdego radzieckiego dowódcy marynarki wojennej. Dzięki zwiększonej mocy S.2 był teraz w stanie wylądować z powrotem na swoim macierzystym lotnisku z jednym wyłączonym silnikiem, jeśli to konieczne, ale nadal miał wystarczającą siłę ciągu, aby bezpiecznie wrócić do lotu, gdyby samolot nie złapał haka zabezpieczającego.

Buccaneers z 800 Naval Air Squadron byli słynni ze zniszczenia dotkniętego tankowca Torrey Canyon w pobliżu Land's End w marcu 1967 roku, gdy rząd próbował zapobiec katastrofie ekologicznej, rozbijając statek i spalając jego łatwopalny ładunek. Działając z RAF Brawdy, ośmiu Buccaneers z 800 NAS zrzuciło 42 000 funtów wybuchowych bomb na tankowiec, osiągając imponujący wskaźnik sukcesu 75%.