Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb ani kleju.

„Belfast” rozpoczął wojnę w składzie 18 Eskadry Krążowników Home Fleet pod dowództwem kapitana J. Scotta. 9 października 1939 HMS „Belfast” przechwycił na północ od Orkadów niemiecki liniowiec „Cap Norte” o pojemności 13 615 BRT. Wkrótce potem przeniesiony został do bazy w Rosyth, gdzie 21 listopada 1939 podczas wychodzenia z portu krążownik wszedł na niemiecką minę magnetyczną postawioną przez U-21. Eksplodująca pod dnem mina spowodowała na tyle poważne uszkodzenia kadłuba, że HMS „Belfast” został wyłączony z działań na okres 3 lat. Po remoncie okręt ponownie został wcielony do służby 8 grudnia 1942, zostając w styczniu następnego roku okrętem flagowym 10 Eskadry Krążowników Home Fleet pod komendą kontradmirała Burnetta. Pierwszą operacją HMS „Belfast” na Morzu Arktycznym była osłona konwoju JW-53 w lutym 1943 roku. Również kolejny konwój JW-54 płynący w dwóch częściach w listopadzie 1943 roku był osłaniany przez 10 Eskadrę Krążowników. Kolejna akcja osłony konwojów arktycznych z udziałem HMS „Belfast” miała miejsce w grudniu 1943. Podczas niej trwania 26 grudnia 1943 roku doszło do starcia bliskiej osłony konwoju JW-55B z niemieckim pancernikiem „Scharnhorst”. Zespół brytyjskich krążowników HMS „Belfast”, „Norfolk” i „Sheffield” przez kilka godzin bronił niemieckiemu rajderowi dostępu do statków konwoju, pozwalając jednocześnie na osaczenie napastnika przez zespół admirała Frasera (okręt liniowy HMS „Duke of York” z eskortą). W efekcie bitwy koło Przylądka Północnego „Scharnhorst” został zatopiony.