Historia Charlesa de Gaulle'a rozpoczęła się w 1974 roku, kiedy kryzys naftowy wstrząsnął krajami uprzemysłowionymi. W tym kontekście rząd francuski podjął decyzję o rozpoczęciu budowy Porte-Hélicoptères-75, 16 400-tonowego transportowca śmigłowców wyposażonego w silniki jądrowe, co ostatecznie zaniechano. W 1982 r. Naczelna Rada Marynarki Wojennej Francji zwróciła się z wnioskiem o wykorzystanie badań przeprowadzonych nad napędem jądrowym projektu PH-75 (który w międzyczasie przekształcił się w Lotniskowiec-75, a następnie PA-83) w celu zdefiniowania nowej generacji samolotów. przewoźników zdolnych do zastąpienia Clemenceau i Focha przed końcem wieku. Napęd jądrowy daje jednostce możliwość dłuższego przebywania na morzu bez konieczności tankowania. 4 lutego 1986 roku zatwierdzono budowę statku ochrzczonego Charles de Gaulle. Został zwodowany 7 maja 1994 r. i oddany do użytku 18 maja 2001 r. Prawdziwy wyczyn techniczny, ten lotniskowiec posiada system 12 ruchomych mas 22 t, który kompensuje ruchy kołysania i umożliwia statkowi korzystanie z jego samolotów na pokładzie przy sile wiatru 5 lub 6. Kształty Charlesa de Gaulle'a są „ukryte”, aby zmniejszyć jego sygnaturę radarową, aby uczynić go trudniejszym do zidentyfikowania. W 2020 r. Francja jako jedyna poza Stanami Zjednoczonymi zakończyła budowę lotniskowca o napędzie atomowym.