Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

W 1936 r. RLM wydał wymagania dotyczące samolotów łącznikowych i do prowadzenia ognia artyleryjskiego dla Wehrmachtu i Luftwaffe. Samolot ten musiał charakteryzować się zdolnością do krótkiego startu i lądowania (STOL). Fi-156 wszedł do produkcji seryjnej w małej skali w 1937 roku. W czasie lotu podwozie samolotu było zawieszone w dół. Nadaje to samolotowi wygląd bardzo długonogiego ptaka o dużych skrzydłach. Fi156 otrzymał przydomek - Storch (Żuraw).

Storch był szeroko rozpowszechniony w Wehrmachcie i Luftwaffe jako powietrzna taksówka dla wysokich rangą oficerów i generałów, samolot zwiadowczy i ambulans powietrzny. Storch był produkowany w różnych wersjach: A, C i D. Storch odniósł duży sukces i został wyeksportowany do sojuszników Niemiec - Chorwacji, Finlandii, Szwecji, Bułgarii, Słowacji, Rumunii i Włoch. Po II wojnie światowej Storch służył nadal na frontach w różnych krajach.